giovedì 22 aprile 2021

Il mistero di Mont'e Trigu - Poesia in lingua sarda di Nicola Loi

 

                                                             Il colle di Mont'e Trigu

Riceviamo e volentieri pubblichiamo una bellissima poesia in lingua sarda di Nicola Loi  (già  componente storico del Coro di Neoneli, grande suonatore di "trunfa" e autore di testi poetici)  ispirata  dalla leggenda tutta riolese della Marchesa e dal mistero di Mont'e Trigu.  


Ghilarza: Monti Trigu,  un colle a forma piramidale nel territorio di Riola Sardo (OR) avvolto nel mistero sul quale aleggia una leggenda popolare.

Ĩ tempus antigu bivìada ũa marchesa arricca meda chi tenìada bèĩsi, bestiàmini e dònnia arratza de cosa e donni’annu fadìada arragotta manna de lori.

Ũ annu fìada ũ annada bella bella e sa marchesa esti andada a s’arzoa innui fìada su trigu trebau e sa palla ammuntõada. Innì s’esti sètzia ĩ d-ũ scannu mannu po castiai i tzaràccusu chi mesuranta su trigu e ddu ponìanta ĩ sàccusu, e cũ is càrrusu de i bòisi ‘nchi ddu lianta a domu de sa marchesa.

E issàrasa ũa pariga de poburusu de i bìddasa de accanta funti andàusu a s’arzoa de sa marchesa po ddi domandai ũ punzu de trigu paròmini.

Sa marchesa, candu ddus adi bìusu, s’esti arrannegada e ‘nchi ddus adi loràusu de maba manera, nendi ca nd’ìada fattu pagu de trigu e candu Déusu ndi dd’iad ai zau meda ze nd’iad ai fattu de allimusiasa. 

E issàrasa, coment’e ũa spetzi’e maracu, sa marchesa s’esti furriada in d-ũa pedra manna, e su trigu e sa palla a montighèddusu de terra chi s’agàttanta ancora.


MONT'E TRIGU

Una fola de Arriora


Fatu che una piramide de s'Egitu,

Est "Mont' 'e Trigu" su monte de Arriora.

Est passadu a s'istoria cussu situ,

Pro una marchesa e rica segnora.


Semenaiat in dogni montigu,

Ca fit inie una mere sola.

Teniat campuras pienas a trigu, 

Muntones mannos in dogni arzola.


Un'annada piena de bundantzia, 

Setzida fit medinde su laore.

Cun carros garrigados de sustantzia, 

Che giughian a domo su valore.


Sos poberitos de biddas bighinas,

Benian a pedire calchi ranu.

Ma issa che sas ratzas molentinas,

Faeddaiat in modu metzanu.


Andadeboche ca non bos nde do!

Ca s'annada abberu est meda fea!

Gia ischides chi bonu-coro sò,

E nd'apo dadu a sa 'idda intrea.


Sos poberitos los at avilidos,

Cun sa cara piena  de velenu.

Femina mala de pagos sentidos,

Chi solu s'oju sou cheret pienu. 


Ma comente una mala maja,

Deretu sa marchesa s'est mudada,

In-d-una roca de una pedra 'ia,

E pro s'eternidade l'at sicada.


Tota sa paza e muntones de trigu,

Comente esserat mannu su meraculu. 

Dogni unu s'est fatu a unu montigu,

Comente preigadu dae s'oraculu.


E l'est a passada s'idea de gherra,

A cussa mala e fea segnora.

Cussos montigos, muntones de terra,

Los annotas in logu de Arriora.


Nicola Loi

Nessun commento:

Posta un commento